Ceglany budynek z 1904 r. utrzymany w stylu neogotyckim. Wieża wybudowana na potrzeby kolei. Znajduje się w pobliżu głównego budynku dworca kolejowego, po przeciwnej stronie torów, poniżej dzisiejszej ulicy Kolejowej, od której oddzielona jest murem oporowym.

Wieża została zbudowana w 1900 roku. Miała za zadanie zaopatrywać w wodę trakcyjną parowozy i obiekty parowozowni oraz w wodę technologiczną stację kolejową. W latach 80.tych XX w. wieża została podłączona do miejskich wodociągów i pełniła rolę zbiornika rezerwowego i wieży ciśnień wyrównującej ciśnienie w sieci miasta.

Wieża ma budowę trzykondygnacyjną, zbudowana została z cegły i wznosi się na wysokość 13,89 m. Została wybudowana w formie kolumny dwumodułowej. Konstrukcja została umieszczona na rzucie zwartych ze sobą dwóch ośmiokątów foremnych. W najwyższej kondygnacji znajduje się zbiornik wody. Głowicę wieży (przebudowaną w 1968 roku) pokrywa wielopołaciowy dach o niewielkim spadku i wydatnym okapie. W co drugim polu, między narożnymi lizenami, umieszczono otwory okienne. Przy połączeniu trzonu wieży z głowicą znajduje się kostkowy, schodkowy, arkadowy gzyms. Wejście do wieży umieszczono po północnej stronie.