Kościół wybudowano w latach 1730-1733 w stylu późnego baroku jako zbór ewangelicki w miejscu wcześniej istniejącego obiektu, spalonego w 1719 r. Świątynię często przebudowywano. Od 1861 roku do roku 1904 na kalenicy dachu znajdowała się wieżyczka kościoła. W 1904 roku do budynku kościoła dobudowano wieżę z małym wierzchołkiem. Od roku 1917 do 1927 wieża kościoła miała płaskie zwieńczenie. Kolejny remont kościoła wykonano w 1922 r. Przerobiono m.in. późnobarokowy ołtarz z około 1730 r. pierwotnie posiadający ambonę z bogatym zwieńczeniem w formie baldachimu. Od 1927 r. wieża posiada swój dzisiejszy kształt (charakterystyczny hełm).

Na początku XXI w. kościół przeszedł gruntowną modernizację: od strony północnej kościoła dobudowano zakrystię, naprawiono i odrestaurowano zegar na wieży kościelnej, odnowiono elewacje, zakupiono nowe mosiężne żyrandole i stacje drogi krzyżowej, ułożono posadzkę z marmuru, zamontowano stylizowaną mosiężną balustradę, z nowym krzyżem w prezbiterium. Kościół otrzymał nowe ławki, ołtarz, ambonę.

Usytuowany na niewielkim wzniesieniu umocnionym kamiennym murem oporowym kościół jest jednokondygnacyjną budowlą, na planie wydłużonego prostokąta zamkniętego w części wschodniej trójbocznie. W zachodniej części kościoła znajduje się czworoboczna, bogato dekorowana gzymsami wieża, nakryta fantazyjnym 8-bocznym hełmem. U podnóża wieży znajduje się główny wejściowy portal, złożonym z klasycystycznych kolumn, nad którymi można dostrzec herb dawnych właścicieli Miastka - rodziny von Massowów. W narożnikach przy wieży umieszczone są półkoliste przybudówki.