Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny to rzymskokatolicki kościół pomocniczy w Polanowie, należący do dekanatu Polanów w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Kościół Wniebowzięcia NMP to najstarsza budowla Polanowa, powstała w XVIII wieku, z zachowaną późnogotycką wieżą. Wybudowano ją w miejscu kościoła spalonego podczas pożaru w 1736 roku.

Pierwsza wzmianka o kościele WNMP w Polanowie pochodzi z 1613 roku. W 1736 roku, w czasie pożaru, kościół ten spłonął wraz z kilkudziesięcioma zabudowaniami. Odbudowa świątyni trwała 5 lat i w 1741 roku ponownie zaczął służyć ewangelikom w Polanowie. W czasie II wojny światowej świątynia została zniszczona. W roku 1850 przeprowadzona została przebudowa kościoła, został on wtedy znacznie powiększony.

Wewnątrz zachowały się boczne balkony oraz neogotycki ołtarz główny i kropielnice.

W 1946 roku (kościół był nieczynny i bardzo zniszczony wskutek działań wojennych), ksiądz Hruza skierował do Zarządu Miejskiego w Polanowie prośbę o przyznanie kościoła poewangelickiego. Dnia 15 sierpnia 1946 roku nastąpiła konsekracja kościoła i od tego dnia odbywają się tutaj nabożeństwa katolickie.

Ołtarz pochodzi z 1897 roku i został ufundowany przez ówczesnego mieszkańca Polanowa - Carla Corduana. W oknach prezbiterium znajdują się witraże, symbolizujące siedem sakramentów świętych. Okazale prezentują się dwa obrazy, które w różnych okresach roku liturgicznego zdobią ołtarz główny: obraz Ecce homo - Jezus w cierniowej koronie (odrestaurowany został w 1997 roku), obraz patronki kościoła - Matki Bożej Wniebowziętej.

Interesującą dla zwiedzających jest tarcza herbowa Wranglów, zawieszona na ścianie południowego chóru oraz epitafia Fryderyka i Eleonory Wranglów, pochowanych w roku 1805. W 1996 roku herb został odnowiony. Obecnie kościół pomocniczy Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanowie służy jako kościół parafialny. Przy ul. Sławieńskiej znajduje się kościół filialny, otwarty w roku 1912 dla nielicznej wówczas polanowskiej parafii katolickiej.