Kościół prawdopodobnie został zbudowany w 1606 roku, a następnie rozbudowany w XVIII w. Jest przykładem częstego na Pomorzu budownictwa szachulcowego. Pierwotna jednonawowa bryła została zamknięta dwuspadowym dachem krytym karpiówką. Od strony północno - zachodniej dach wykończono ośmioboczną, drewnianą wieżą (latarnią), pokrytą cebulastym dachem z blachy. Na szczycie powiewa chorągiewka z datą 1606 r.

Wyposażenie Kościoła stanowią cynowe lichtarze z 1692 roku, które zostały przeniesione do Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, wchodząc w skład kolekcji liczącej przeszło 300 obiektów. Zabytkiem jest także dzwon z 1655 roku oraz XIX wieczny prospekt organowy i empora nad wejściem tworząca kruchtę. Przed II wojną światową odprawiano tu msze w obrządku ewangelickim. Pierwszym powojennym proboszczem był ks. Jan Zieja, który objął parafię w Wytownie we wrześniu 1946 roku.

Przed kościołem, po lewej stronie znajduje się tzw. ława wotywna z zatartą już niemal inskrypcją umieszczoną na wysokim oparciu krytym półkolistym daszkiem z blachy. Nad inskrypcją umieszczono wizerunek św. Jerzego (jeździec z dzidą przebijający smoka), po bokach niżej wizerunki orła i gryfa. Powszechnie uznaje się, że jest to pomnik poświęcony pamięci poległych w I wojnie światowej żołnierzy pochodzących z Objazdy i okolic.

Po prawej stronie kościoła, pod akacją znajduje się natomiast wysoki kamień w kształcie siedziska, na którym częściowo widnieją nazwiska mieszkańców Objazdy i okolic poległych w I wojnie światowej. Na wzniesieniu obok wejścia do kościoła znajduje się kamienna kapliczka z odkrytą wnęką na figurkę.