Jest przykładem świątyni przebudowywanej od czasu średniowiecza. W XVII w. gotycka świątynia z XV w. została rozbudowana o barokową część wschodnią, pełniącą dziś funkcję prezbiterium, z kryptą grobową.

W XIX w. rozebrano średniowieczną nawę i na jej miejsce postawiono w 1870 r. nową z nieregularnych kamieni granitowych w stylu neoromańskim.


Kościół o zachowanej bryle i detalu architektonicznym stanowi przykład łączenia różnych epok stylowych i jako element kulturowego krajobrazu jest świadectwem ciągłości lokalnej historii. W latach 1945-79 należał do gminy prawosławnej.