Obwarowania w Słupsku wzniesiono w okresie czasu od początku XIV w. do połowy XV w. Wszystkie bramy były zbudowane z cegły. Mury o wysokości 6,5 m okalały ówczesne miasto. Trzy bramy na rzucie prostokąta pozwalały na bezpieczne kontakty miasta ze światem zewnętrznym. Bramy posiadały szczyty sterczynowe, dekorowane blendami. Od zachodu, gdzie potencjalnie istniało najmniejsze zagrożenie prowadziła do miasta Nowa Brama.

Mury były bronione ponadto wodami rzeki Słupi i jej odnogami oraz rozlewiskami i bagnami (również od północy a częściowo też i od zachodu). Brama Nowa na rzucie prostokąta (12,3 x 10,5 m), trójkondygnacyjna, z ostrołukowym otworem przejazdu. Elewacje wyższych kondygnacji wydzielone fryzami. Elewacja zach. od strony pola siedmioosiowa, podzielona dwudzielnymi, zamkniętymi odcinkowo blendami. W elewacji wsch. od strony miasta zamurowany dawny ostrołukowy otwór, ujęty po bokach i w przyłuczach blendami. W elewacjach bocznych strzelnice oraz rząd ostrołukowych blend.

Wszystkie bramy zostały wybudowane w pierwszej połowie XIV wieku, Nowa brama powstała jako ostatnia. Najpierw bramy posiadały drewnianą nadbudowę. W latach 1348-1385 podwyższono bramy. W XV wieku nastąpiło wybudowanie przedbrami Bramy Nowej i Holsztyńskiej.

Zachodni odcinek murów po obu stronach Nowej Bramy został wyburzony 1875 roku. Nowa Brama przetrwała ostrzał artylerii starego miasta w Słupsku, dokonany przez Armię Czerwoną już po przejściu frontu w 1945 roku.

Od roku 1924 do 1965 istniało tu muzeum regionalne, przeniesione w 1965 r. do odbudowanego zamku. Obecnie w Bramie mieści się galeria artystyczna połączona ze sklepem.